Archiwum

Huta Szkła Gospodarczego Ząbkowice działająca w latach 1884–2002 powstała jako Ząbkowicka Fabryka Szkła. Jej założycielem był Josef Schreiber. W 1896 roku przedsiębiorstwo przekształcono w spółkę akcyjną pod nazwą Towarzystwo Akcyjne Ząbkowickiej Fabryki Szkła, do której przystąpili: Paul Star, Arnold Feigl, Max Gurewicz i Wacław Hajek. Do 1902 roku huta wytwarzała wyłącznie szkło dmuchane, później rozpoczęła produkcję wyrobów ze szkła prasowanego. Produktami huty była galanteria szklana oraz szkło do lamp naftowych i gazowych. Z powodu kryzysu w 1935 roku huta wstrzymała produkcję. Ponowne jej uruchomienie miało miejsce podczas II wojny światowej, a jej wyroby przeznaczone były wyłącznie na cele wojskowe. Po wyzwoleniu tych terenów produkcja w zakładzie ruszyła w marcu 1945 roku. Do 1949 roku zakład pozostawał pod Tymczasowym Zarządem Państwowym, wówczas został przekształcony w przedsiębiorstwo państwowe. Od 1959 roku zakład funkcjonował jako Ząbkowicka Huta Szkła Gospodarczego – Przedsiębiorstwo Państwowe Wyodrębnione, podległe Centralnemu Zarządowi Przemysłu Szklarskiego i Ceramicznego. Rok później nazwę zmieniono na Huta Szkła Gospodarczego Ząbkowice. Głównym asortymentem zakładu były produkty ze szkła ołowiowego, zwane potocznie kryształami, oraz produkty ze szkła prasowanego.

Od kilku lat ogromną popularnością cieszą się „Walentynki” – święto zakochanych, przypadające 14 lutego. W tym dniu ludzie obdarzają się drobnymi prezentami i życzeniami, okazując sobie w ten sposób wzajemną sympatię

Nowy rok 2024 rozpoczynamy prezentacją obrazu autorstwa Juliusza Marcisza zatytułowanego „Noc noworoczna 1975” (MMRŚL/Et/760). Dzieło pochodzi z kolekcji amatorskiej twórczości plastycznej Muzeum i jest jednym z 12 obrazów Juliusza Marcisza, nestora nieprofesjonalnego malarstwa w Rudzie Śląskiej.

Wśród pozyskanych ostatnio przez muzeum eksponatów znalazły się dwa ciekawe zdjęcia, ilustrujące historię górnictwa w Rudzie Śląskiej, konkretnie na obszarze Bielszowic. Od 1922 roku kopalnia „Bielszowice” znalazła się w zarządzie polsko-francuskiej spółki „Skarboferm”, która zajmowała się dzierżawną państwowych kopalń na Górnym Śląsku. Dyrektorem kopalni „Bielszowice” został wówczas Wiktor Strzeszewski (1888–1973). Widzimy go na zdjęciu siedzącego przy biurku podczas pracy w swoim gabinecie. Na drugim zdjęciu dostrzegamy dyrektora Strzeszewskiego w towarzystwie przedstawicieli zarządu, dozoru i załogi kopalni „Bielszowice” w pomieszczeniu cechowni kopalni „Bielszowice” podczas świętowania Barbórki w 1931 roku. Warto tej postaci poświecić uwagę ze względu na ciekawy życiorys.

Toaletka z marmurowym blatem, wpisana pod numerem inwentarzowym MMRŚl/Et/40, pochodząca z okresu międzywojennego, z mieszkania w Bielszowicach (dzisiejsza dzielnica Rudy Śląskiej).