Strój rozbarski męski
Ubiór męski na dużym obszarze Górnego Śląska występował w prawie identycznej wersji, składał się: z kapelusza lub futrzanej czapki, koszuli, jedwabnej chustki, skórzanych lub wełnianych spodni, kamizelki, kaftana, płaszcza i obuwia.
Pod koniec XIX wieku strój męski zaczęła wypierać odzież miejska i mundur górniczy. Nakryciem głowy był czarny, filcowy kapelusz (kania), ozdobiony czarną wstążką. Miał okrągłą główkę i szerokie, proste lub lekko wywinięte ku górze rondo. Zimą starsi zamożni gospodarze nosili okrągłe, ciepłe futrzane czapki (tchórzówki), szyte z czarnego lub granatowego sukna lub aksamitu, obszyte wokół szerokim otokiem z futra tchórza. Koszule szyto z lnianego lub bawełnianego płótna, miały krój przyramkowym, długie wszyte w mankiet rękawy, a przy szyi niewielki, wykładany kołnierzyk. Kołnierzyk i brzegi mankietów zdobiono białym lub kolorowym haftem o motywach geometrycznych. Koszule noszono wpuszczone w spodnie, pod szyją wiązano jedwabną chustkę z mieniącymi się kolorowymi paskami wzdłuż wszystkich boków. Dla kawalerów była amarantowa, nowożeńców i młodych małżonków - zielona, a starszych mężczyzn - niebieska. Po związaniu węzeł chustki znajdował się pod brodą, a rogi opadały na piersi. Na koszule zakładano kamizelkę (bruclek) i kaftan z długim rękawem (kamzelę), a zimą płaszcz (sukmanę). Kamizelka i kaftan były długie do bioder i nieznacznie dopasowane. Miały proste przody, które lekko na siebie zachodziły, plecy ze szwem po środku, a poniżej pasa trzy fałdy. Przy szyi wykończone były niewielkim stojącym kołnierzem (stójką). Po bokach miały wpuszczane kieszenie przykryte klapkami, ozdobione chwostami wykonanymi z granatowych nitek i guzikami. Wzdłuż wszystkich krawędzi obszywane były granatowym sznurkiem i czerwonym suknem, widocznym od zewnątrz jako wąska wypustka. Po prawej stronie przyszywano metalowe, błyszczące guziki, po lewej ozdobne dziurki i naszycia je imitujące. Zapinane były na trzy ostatnie guziki. Zimą okrycie wierzchnie stanowił sięgający do połowy łydek płaszcz o podobnym kroju i zdobieniach. Wszystkie elementy stroju szyto z czarnego lub granatowego sukna i podszywano białą podszewką. Noszono wełniane czarne lub granatowe, wykładane na buty spodnie (bizoki). Miały proste i wąskie nogawki z czarną lub czerwoną wypustką wszytą w szew, rzadziej wpuszczane w cholewy, przylegające do ciała spodnie (jelenioki), szyte z garbowanej skóry. Na nogi ubierano czarne, wysokie, skórzane buty ze sztywną cholewą (kropy) lub niższe (sztyblety).