Zdjęcia - KWK Bielszowice
Wśród pozyskanych ostatnio przez muzeum eksponatów znalazły się dwa ciekawe zdjęcia, ilustrujące historię górnictwa w Rudzie Śląskiej, konkretnie na obszarze Bielszowic. Od 1922 roku kopalnia „Bielszowice” znalazła się w zarządzie polsko-francuskiej spółki „Skarboferm”, która zajmowała się dzierżawną państwowych kopalń na Górnym Śląsku. Dyrektorem kopalni „Bielszowice” został wówczas Wiktor Strzeszewski (1888–1973). Widzimy go na zdjęciu siedzącego przy biurku podczas pracy w swoim gabinecie. Na drugim zdjęciu dostrzegamy dyrektora Strzeszewskiego w towarzystwie przedstawicieli zarządu, dozoru i załogi kopalni „Bielszowice” w pomieszczeniu cechowni kopalni „Bielszowice” podczas świętowania Barbórki w 1931 roku. Warto tej postaci poświecić uwagę ze względu na ciekawy życiorys.
Wiktor Strzeszewski urodził się 6 marca 1888 roku we Wkrze, miejscowości położonej w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim. Początkowo kształcił się w szkole handlowej w Warszawie. W 1905 roku uczestniczył w strajku szkolnym. Potem wyjechał do Belgii, gdzie podjął studia na Wydziale Technicznym Uniwersytetu w Liège.
W roku 1911 ukończył studia i otrzymał dyplom inżyniera górniczego (nostryfikowany w roku 1931 przez Akademię Górniczą w Krakowie). Po odbyciu praktyk w kopalniach belgijskich pracował w latach 1912–1922 jako zastępca zawiadowcy w kopalni „Renard” w Sosnowcu. Brał udział w pracach Komitetu Plebiscytowego na Górnym Śląsku. Władze III powstania śląskiego mianowały go pełnomocnikiem dla Generalnej Dyrekcji Przedsiębiorstwa Hut i Kopalń w Lipinach.
W 1922 roku przeszedł do przedsiębiorstwa „Skarboferm” (Polskie Kopalnie Skarbowe na Górnym Śląsku), gdzie piastował funkcję dyrektora kopalni „Bielszowice”. Od roku 1932 był starszym dyrektorem kopalń „Skarbofermu” w Chorzowie. W tym czasie aktywnie uczestniczył w pracach różnych organizacji społeczno-politycznych, m.in. był przewodniczącym oddziału Polskiego Związku Zachodniego w Chorzowie. W okresie okupacji niemieckiej przebywał pod Kutnem.
Po wojnie powrócił na Górny Śląsk. Zangażował się w prace Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Polskiego Przemysłu Węglowego, był głównym inżynierem górniczym w Bytomskim Zjednoczeniu Przemysłu Węglowego, pracował nad założeniami projektowymi kopalni „Julian” w Piekarach Śląskich. W uznaniu swoich zasług otrzymał w 1958 roku stopień Generalnego Dyrektora Górniczego III stopnia.
Zmarł w Gliwicach 4 grudnia 1973 roku.